தமிழர் கட்டடக் கலை வரலாற்றில் பல்லவர் காலம்

தமிழ் பண்பாட்டு மரபில் புதியதொரு பாய்ச்சலை அல்லது ஆக்கத்தை உருவாக்கியவர்கள் பல்லவர்களாவார். இதனாலேயே ஆராய்வுப் போக்கிலும் இக்காலத்தை தனித்து அடையாளம் காணும் போக்கு நீண்டகாலமாக இருந்து வருகின்றது. கி.பி.ஆறாம் நூற்றாண்டுக்கும் கி.பி.பத்தாம் நூற்றாண்டுக்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் தமிழகத்தில் ஏற்படுத்திய திடீர்ப்புரட்சிகளே இத்தனித்து இனங்காணலுக்கான காரணங்களாகும். அதாவது சங்க காலத்தில் காணப்பட்ட பண்பாட்டு நிலைகளும், வடநாடு சார்ந்த பண்பாடுகளுடன் வந்த பல்லவரது பண்பாடு கலந்த நிலையில் தோற்றம் பெற்ற ஒரு புதிய பண்பாடாக இப்பல்லவர் காலம் காணப்படுகின்றது. இதனால் தான் இன்றிருக்கின்ற தமிழ் பண்பாட்டின் மூலத்தை தேடிப்பார்த்தால் அது பல்லவர் காலத்திலேயே கிடைக்கின்றதென அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். இந்த வகையில் தான் இக்காலம் தனியடையாளம் பொருந்தியதாக மாறியது. அதில் பண்பாட்டு அம்சங்களில் ஒன்றாகிய கட்டடக் கலையும் முக்கிய முனைப்புக் கொள்ளலை பெறுகின்றது. அது தென்னிந்திய கட்டடக் கலை வரலாற்றில் எழுச்சி மிக்க முக்கியத்துவத்தை எட்டி நிற்கின்றது. பல்லவர் கால கட்டடக்கலை தமிழர் கலை வரலாற்றில் பெறும் முக்கியத்துவத்தை ஆராய முன்பு, தமிழ் நாகரீகத்தின் தொட்டில் என வர்ணிக்கப்படும் சங்க காலத்தில் கட்டடக்கலை எவ்வாறு இருந்தது என ஆராய்தல் அவசியமானதாகும்.

கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட முதலாம் நூற்றாண்டிற்கும், ஆறாம் நூற்றாண்டிற்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் தமிழ் நாட்டிலே கட்டப்பட்டிருந்த சில கட்டடங்களைப் பற்றிய குறிப்புக்களும் வர்ணனைகளும் இலக்கிய ஆதாரங்களிலே கிடைக்கின்றன. கி.பி.2ஆம் நூற்றாண்டளவில் எழுதப்பட்ட பட்டினப்பாலையில், காவிரிப்ப+ம் பட்டிணத்தில் இருந்த சில கட்டடங்களை பற்றிய வர்ணனைகள் இடம் பெற்றுள்ளது. அத்துடன் அகம், புறம் கூறும் பெரும்பாலன சங்க இலக்கிய செய்யுள்களில் நடுகல் கோயில்களை பற்றிய செய்திகள் வருகின்றன. இதற்கு பிற்பட்ட காலத்தில் எழுதப்பட்ட பட்டிணப்பாலை, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை ஆகிய நூல்களிலும் கட்டடங்களைப் பற்றிய வர்ணனைகள் வருகின்றன. இவற்றின் உதவி கொண்டு தமிழ் நாட்டின் கட்டடங்கள் பற்றி சில தகவல்களைப் பெற முடிந்தாலும் அக்கட்டடங்களின் பாணி பற்றி தெளிவாக வரையறுத்துக் கூறமுடியாதுள்ளது. இவை செங்கல், மரம், ஓடு ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்திக் கட்டப்பட்டனவென்றும் பொதுவாக கூறப்படுகின்றது. இத்தகைய கட்டடங்களின் அழிபாடுகள் தமிழ் நாட்டிலே இதுவரை அகழ்ந்து கண்டு பிடிக்கப்படவில்லை. அரிக்க மேடு, காவிரிப்ப+ம் பட்டிணம் ஆகிய இடங்களிலே அண்மைக்காலத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாய்வுகளில் வெளிப்படுத்தப்பட்ட கட்டடங்கள் கிரேக்க, ரோம வர்த்தகர்களாலே அமைக்கப்பட்டிருந்த வர்த்தக பண்டகசாலைகளாகவே காணப்படுகின்றன.

இப்படியானதொரு சூழலில் நிலைக்க கூடிய கற் கட்டிடங்களை தமிழ் கலை வரலாற்று மரபு கி.பி 6ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன் அமைத்துக் கொள்ளவில்லை என்ற முடிவுக்கு வரவேண்டியுள்ளது. தமிழ் நாட்டுக் கட்டடக் கலையின் நிலை இவ்வாறிருக்கையில் வருகை தந்த பல்லவர்கள் அதற்குள்; பல மாறுதல்களைச் செய்தனர். அந்த மாறுதல்களே இக்கால கட்டடக் கலைக்கு முக்கியத்துவத்தையளித்தன. இதனால் கீழ் வரும் அம்சங்களில் தமிழ் கலை வரலாற்றில் பல்லவர் கால கட்டடக்கலை முக்கியம் பெறுகின்றது. 01. அழியாப் பொருட்களைக் கொண்டு ஆலயங்கள், கட்டடங்கள் அமைக்கும் மரபை தொடக்கி வைத்ததனால் இக்காலம் முக்கியம் பெறுகின்றது. அதாவது பல்லவர் காலத்துக்கு முற்பட்ட காலத்தில் தமிழகத்தில் அழியாப்

பொருட்களைக் கொண்டு கட்டடங்கள் அமைக்கும் முறை காணப்படவில்லை. ஆனால் அழியகூடிய பொருட்களை கொண்டு கட்டப்பட்ட கட்டிடங்கள் சங்க கால நகரங்களில் இருந்துள்ளதை அக்கால இலக்கியங்கள் எடுத்துக் காட்டுகின்றன. பல்லவர் வருகையுடன் இதுவரை தமிழக கட்டடக்கலை அறிந்திராத இப்புது மரபு அறிமுகமாகின்றது. மண், மரம்,சுதை. சுண்ணாம்பு போன்ற அழியாப்; பொருட்களைக் கொண்டு மகேந்திர வர்மன் கட்டடங்களை அமைப்பித்தான் என மண்டகப்பட்டச் சாசனம் தெரிவிக்கின்றது. இந்த அறிமுகத்தோடு தமிழகத்தில் அழியாத பொருட்களைக் கொண்டு கட்டடங்கள் அமைக்கும் முறையொன்று தொடர்ந்து வந்த காலங்களில் வளர்ச்சி பெற்றது. இதனால் தமிழக கட்டடக் கலை வரலாற்றில் பல்லவர் காலம் முக்கியமாகின்றது. 02. பல்லவரது கலைமரபும். சங்க காலத்து கலைமரபும் இணைந்து புதியதொரு கலைவடிவத்தை பல்லவர்கள் படைத்தமையினால் இக் காலம் முக்கியம் பெறுகின்றது. பல்லவர் வருகைக்கு முன்னர் தமிழகத்தில் கட்டடங்களை அமைக்கும் முறையொன்று காணப்பட்டுள்ளது. ஆனால் அவை நின்று நிலைக்க கூடிய வகையில் அமைப்பு பெறவில்லை. இந்தியாவின் தென்பாகம் அதிகளவிலான புறப்பண்பாடுகளை தழுவிக் கொள்ளாமல் தனித்துவமான போக்கில் இயங்கியமையாலும் வளர்ச்சி நிலையை எட்டி நிற்கவில்லை.

ஆனால் வடநாடு தரைவழியான பண்பாட்டுத் தொடர்புகளை பல்வேறு நாகரீகங்களுடனும் பேணியிருந்தது. இனப்பரம்பல்களும், கலாச்சார பரம்பல்களும் பரஸ்பரம் மேற்கொள்ளப்பட்ட வண்ணமேயிருந்தன. இவ்வாறானதொரு சூழலில். அந்திர தேசத்தில் குறுநில மன்னர்களாக இருந்த பல்லவர்கள் பல்வேறு பண்பாடுகளையும் கற்றுத் தேர்;தவர்களாக இருந்தனர். அறிவியல் வளர்ச்சியிலும், கலாச்சார வளர்ச்சியிலும் சமகால சூழலுக்கு நிகரான வளர்ச்சியை எட்டியிருந்தனர் எனலாம். இந்த அறிவியல் ரீதியான அறிவாற்றலுடன் தமிழகத்தை கைப்பற்றிய பல்லவர்கள், தமிழ்நாட்டின் இயற்கை சூழலை இப்பிராந்தியத்தில் வாழ்ந்தவர்களின் கலைமரபுகளை விளங்கிக் கொண்டு அதற்கு மேலாகக் கட்டடங்களை அமைத்தனர். இதனால்; இரண்டும் கலப்புற்று புதிய கலை மரபொன்று உருக் கொண்டது. இந்த வகையிலும் பல்லவர்கால கட்டடக்கலை முக்கியம் பெறுகின்றது.  மகாவலிபுரத்தின் உட்பகுதிச் சிற்பம் 03. சங்க காலத்திலும். சங்கமருவிய காலத்திலும் கிராமிய மட்டத்திலான ஆலயங்கள் உருவாக்கப்பட்டிருந்தன. அக்கோயில்களுக்குள் ஆகம நெறி சாராத சமய நெறிகளுக்குள் அடங்கும் தெய்வங்களுக்குரியனவாக அவ்வாலயங்கள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன. இந்நிலையை முற்றுமுழுதான மாறதலுக்குள்ளாக்கியவர்கள் பல்லவராவார். இதுவரையில் தமிழகத்தில் கடைப்பிடிக்கப்பட்டுவந்த கட்டடக் கலைமரபிற்கு பதிலாக ஆகம கலைமரபை தமிழகத்துக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தனர். அந்த ஆகம விதிகளுக்கு அமைவாக கோயில் கட்டடங்களை ஆக்கினர். அந்த வகையில் கற்பக்கிரகம், அந்தராளம், முன் மண்டபம், மகா மண்டபம், கொடி மண்டபம். சுற்றுப் பிரகாரம், சுற்றுப் பிரகார தெய்வங்கள், விமானம், கோபுரங்கள் உள்ளிட்ட கட்டட நிலைகளை அமைக்க ஆகம முறைகளைப் பயன்படுத்தினர். ஆகம முறைபடி கட்டடங்களை அமைத்ததோடு சிவாகமங்கள் குறிப்பிடும் சிற்ப சாஸ்திர மரபுகளைப் பின்பற்றி சிலைகள். சிற்பங்கள், செப்புத் திருமேனிகள் ஆகியவற்றை அமைத்த பெருமை பல்லவரையே சாரும். இதுவரை காலமும் சுடுமண்ணிலேயே தெய்வ உருவங்கள் அமைக்கப்பட்டு வந்துள்ளன. பல்லவராட்சியை தொடர்ந்து தமிழகத்தில் அரசமைத்த சோழாகளின் விமானம், பாண்டியரின் கோபுரம், விஜயநாகர நாயக்க காலத்தின் சிற்பங்களும் அலங்காரங்களும், பரிவாரத் தெய்வங்களும் அவர்களது ஆட்சிக்காலத்தின் மகத்தான சாதனை எனக்கூறப்பட்டாலும், அவற்றுக்கெல்லாம் கருவ+லமாக இரந்த காலம் பல்லவர் காலமாகும். மாற்றம் ஒன்றுக்குள் செல்லாதிருந்த தமிழக கட்டடக் கலையுகத்தை புதியதொரு பரிமாணத்தை நோக்கி திசைப்படுத்தி, சிறப்புச் செய்தவர் பல்லவர்களாவார். இதனாலும் தமிழகத்திலுள்ள வரலாற்று ஆலயங்கள் அனைத்தினதும் கட்டடக்கலை வரலாற்றை பின்னோக்கி பார்த்தால் அவற்றின் தொடக்க புள்ளியாக கி.பி.6 க்கும் 10க்கும் இடைப்பட்ட பல்லவர் காலம் காணப்படுவதாலும், தமிழக கட்டடக்கலை வரலாற்றில் பல்லவர்காலம் முக்கியம் பெறுகின்றது. 04. இந்தியாவில் மூன்று பிரதான

கலைபப்hணிகளுண்டு அவை முறையே திராவிட, நாகர, வேசத பாணிகளாகும். இவற்றுள் முதன்மை பெற்ற கலை மரபாக விளங்கும் திராவிடக் கலைப்பாணியை உலகிற்கு அறிமுகப்படுத்தியவர்கள் பல்லவர்களாவார். அதாவது அழியாத பொருட்களை கொண்டு கட்டடங்களை அமைத்து வேறெந்த பின்பற்றல்களும் இல்லாமல் ஒரு தனித்துவமான கட்டட நிர்மாணப் போக்கை தொடக்கி வளர்த்துச் சென்றவர்கள் பல்லவராவார். இன்று வரைக்கும் இத்தனித்துவ கலைப்போக்கை கலை வரலாற்றாசிரியர்கள் திராவிட கட்டடக்கலை மரபொன்றே அடையாளம் காண்கின்றனர். திராவிடக் கட்டடக் கலை மரபின் தோற்றமும் பல்லவர் காலத்துடன் முனைப்பு பெறுவதால் கலை வரலாற்று நோக்கில் பல்லவர் காலம் முக்கியம் பெறுகின்றது. அத்திராவிடக் கலைமரபின் தொடக்கத்தோடு மூன்று பிரதான கட்டடக் கட்டுமான எழுச்சியோடு அது மேலும் வளர்ச்சி பெற்றது. அவை முறையே, குடைரை மண்டபங்கள் தனிக்கற்கோயில்கள், கற்றளிகள். பல்லவ மன்னனான முதலாம் மகேந்திரவர்மனோடு பெருமளவில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட ஆரம்ப குடைவரை மண்டபக்கோயில்கள், ஒருபுறத்தில் “இந்தியாவின்” ஏனைய பிரதேசங்களின் குடைவரை மண்டபங்களின் பொது அனுபவத்தின் பகுதியாக இருப்பினும், பின் வந்த தமிழர் கட்டடக்கலை போக்கிற்கு அடிப்படைகளையும் உருவாக்கியிருந்தது. சமணத் துறவிகளுக்காக இயற்கையான குகைகளிற்குள்ளே செதுக்கிய கற்படக்கைகளின் முன் அனுபவங்களில் இருந்து, குடைவரை மண்டப மரபிற்கு உந்தப்பட்ட கலைப்படைப்பாளர்கள் இவ்வாறு உருவாக்கினர் எனப்படுகின்றது. இயற்கையான பாறைகளை உட்புறமாகக் குடைந்து உருவாக்கப்பட்ட இக்குடை வரைகள் கர்ப்பக்கிருகம் அல்லது ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட சமாந்தரமான கர்ப்பக்கிருகங்கள் அவற்றிற்கு முன்பாக ஒவ்வொரு தூண்களுடைய மண்டபமாகிய அடிப்படைப் பகுதியளையும், ஆரம்ப கட்டத்திற்குரிய பாதபந்தக, அதிட்டானம், தூண்கள், துவார பாலகர் முதலியவற்றினைக் கொண்டிருந்தது. பாரிய சதுரத்தன்மை என்பதை முன்னிறுத்திய இவ்வகைக்; குடைவரை மண்டபங்களை மண்டகப்பட்டு, பல்லவாரம் மாமண்ரூர் முதலிய இடங்களில் காணலாம். இதற்கு அடுத்ததாக மாமல்லனால் தனக்கற் கோயில்கள் கட்டும் முறை ஆரம்பித்து வைக்கப்பட்டது. இது தனிக்குன்றகளை உள்ளும் புறமுமாகச் செதுக்கி குன்றுகளிலிருந்து கோயில்களை அமைக்கும் முறையைக் குறிக்கும். சாளுக்கிய நாட்டிலிருந்து இம்மரபு கொண்டு வரப்பட்டதாக கூறப்படுகின்றது. குடைவரையிலிருந்து தனிக்கற்கோயிலின் வேலைப்பாடுகள், கட்டடத்தின் உடற்பாக செதுக்கற் வேலைப்பாடுகளாக அமைகின்றன. இதனை பஞ்ச பாண்டவர் ரதங்களில் காணலாம். அவை பிரதானமாக ஆறு விருத்திகளை அடைகின்றன. அதிட்டானம், பாதம், மஞ்சம், கண்டம், பண்டிகை, தூபி என்ற வரிசையில் பொருவாக அமையும். இதற்கடுத்ததாக கற்றளிகள் உருவாக்கப்பட்டன.

பாதைகள் உள்ள இடத்தில் கோயில் செதுக்கும் மரபு விடுபட்டு, தெரிந்தெடுக்கப்பட்ட இடத்தில் சூழலைப் பயன்படுத்தி ஆலயம் அமைக்கும் முறையே இது. கட்டடத்தின் அமைப்பிலும், உருவத்திலும் சுதந்திரத்தையளித்தது. இவ்வகை கோயில்களின் முதற்பருவம் மிகவும் சிறு அளவுடையது. கர்ப்பக்கருகத்தின் முன்பிருந்த முகமண்டபமும், முழு அளவில் அர்த்த மண்டபம் அறிவதும், பத்ம பந்தம் அறிமுகமாகவதும் இவ்வமைப்பு முறையில்தான். மாமல்லபுரம் பல்லவர் காலமானது தமிழக அல்லது திராவிட கட்டடக்கலை மரபில் புதியதொரு பரிணாமத்தை வழங்கியுள்ளது. அதற்கு இன்னும் மிஞ்சிக்கிடக்கும் பல்லவ கட்டடக்கலை எச்சங்கள் சான்றாகின்றன. இக்கட்டடக் கலை மரபானது தமிழகத்தோடு மாத்த்pரம் நின்று விடாது கடல் கடந்து ஈழத்திலும் செல்வாக்கு செலுத்தியது. இவ்வம்சம் பிற்பட்டகால ஈழத்தமிழர் பண்பாட்டு விருத்தியிலும் தாக்கத்தை செலுத்தியுள்ளது.

நன்றி kovetha.blogspot.com இணையத்தளம் பதிவேற்றம்:"கலைஞர்.ஏ.ஓ.அனல்".

ஓவியர் மைக்கல் அஞ்சலோ புதிய இணைப்பு

கலைஞர்கள் பலர் காணப்பட்ட போதிலும் ஒரு சிலரே பிரபல் யத்தையும், சிறப்பையும் அடைக்கின்றனர். அச்சிறப்புக்கு அவர் களது தனித்துவமான ஆற்றல்களும் கலை நுட்பங்களுமே காரணமாக அமைகின்றன. அந்த வகையில் ஐரோப்பியக் கலைஞர்கள் கலைத்திறன் மிக்கவர்களாகவும் கலையுணர்வு மிகைத்தவர்களாகவும் காணப்பட்டனர். இவ்வகை கலைஞர்களின் ஒருவரான மறுமலர்ச்சிக்கால ஓவியர் மைக்கலாஞ்சலோ குறிப்பிடத்தக்க வராவார். புகழ் பெற்ற ஓவியர்களின் வாழ்க் கையை ஆராய்ந்தால், அவர் களது தந்தை, தாய், சகோதரர் என யாராவது ஒருவர் கலை துறையில் ஈடுபாடு கொண்ட வர்களாகவோ அல்லது ஊக்கமளிக்கின்றவர்களாகவோ காணப்படுவர். ஆனால், கலைத் துறையில் ஈடுபாடில்லாத கலைத்துறையில் வெறுப்புக் கொண்ட ஒரு தந்தைக்கே இவர் மகனாகப் பிறந்தார். 1475 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 6 ஆம் திகதி இத்தாலியிலுள்ள புளோரன்ஸ் நகரில் காசல் கப்aல் எனும் இடத்தில் பிறந்தார். இவர் தனது தந்தை கலைஞனாகக் கூடாதென தடை விதித்த போதும் சிறு வயதிலிருந்தே சித்திரம் வரைவதில் மிகுந்த ஆர்வம் காட்டினார். விசேடமாக மனித உருவங்களையே அதிகம் விரும்பி உருவாக்கினார். ஓவியமாக இருந்தாலும், சிற்பமாக இருந்தாலும் ஒரு பிரிவில் சிறந்து விளங்க வேண்டுமாயின் அடிப்ப டையாகக் கோட்டுச் சித்திரத்தில் தேர்ச்சியிருக்க வேண்டும். இதை உணர்ந்த மைக்கலாஞ்சலோ இதற்கென அதிக பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டார். குறிப்பாக மனித உடற் கூறுகளை நன்கு வரைந்து பழகினார். இந்த முயற்யில் வைத்தியசாலைகளில் உள்ள பிணக் கிடங்குகளில் பிணம் அறுக்கும்போது, பக்கத்திலிருந்து நன்கு கவனித்து கோட்டுருவங்களை வரைந்து பயிற்சி பெற்றார். இதன் காரணமாகவே, இவரது கலைப் படைப்புக்கள் வியக்கத்தக்க அளவு நுட்பம் வாய்ந்தவையாகவும் உயிரோட்டமுள்ளதாகவும் மிளிர்வதை கலையுலகம் உணர்கின்றது. ஒரு கலைஞனின் ஆற்றல்களையும் திறன்களையும் அவனது ஆக்கங்களே வெளிப்படுத்துகின்றன. கலைஞன் மரணித்த போதும் அவனது கலைகள் இவ்வுலகில் கலாரசிகர்களின் உள்ளங்களில் வாழ்கிறது. இதனால், கலைஞனின் வரலாறும் உயிர் வாழ்கிறது. மைக்கலாஞ்சலோவின் பிர மாண்டமான பிரமிக்கத்தக்க படைப்புக்கள் வத்திகானிலுள்ள சிஸ்ரைன் தேவாலயத்தில் காணப்படுகின்றது. கி.பி. 1508 ல் யூலியஸ் போப் பாண்டவரின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க சிஸ்ரைன் தேவாலயத்தினை அலங்கரிக்க ஒப்புக் கொண்டார். குறிப்பாக சிஸ்ரைன் தேவாலய த்தின் 450 அடி பரப்புக் கொண்ட மேற் கூரையினை பல பிரவுகளாகப் பிரித்து 449 மனித உருவங்களை தத்துரூபமாக வரைந்துள்ளார். இதில் ‘உலகைப் படைத்தல்’ எனும் ஓவியத் தொகுப்பு மிகப் பிரதானமாகும். பைபிளில் கூறப்ப ட்டுள்ள கருத்துக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு தேவாலயத்தின் மேற்கூரையில் வரையப்பட்டதே ‘உலகைப் படைத்தல்’ எனும் ஓவியமாகும். இவ் ஓவியத் தொகுதியில் ‘ஆதாமைப் படைத்தல், ஏவாளைப் படைத்தல்’ ஆகிய ஒவியங்களும் வரையப்பட்டுள்ளன. இது உலகின் ஆதிமனிதனான (முதல் மனிதனாகக் கருதப்படுகின்ற) ஆதாம், ஏவாள் ஆகிய இருவரையும் இறை வன் சிருஷ்டிப்பதைக் காட்டுகின்றது. அத்துடன் கிரகங் களையும், சூரியன் சந்திரன் ஆகியவற்றையும் படைக் கும் செய்தியையும் ஒரு தொகுதியில் மைக்க லாஞ்சிலோ தத்துரூபமாகக் காட்டியுள்ளார். இத்தேவாலயத்தின் பின்புறச் சுவரில் இறுதித் தீர்ப்பு எனும் ஓவியத் தொகுதியும் வரையப்பட்டுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கதாகும். 4 1/2 ஆண்டு கள் முகத்தில் வர்ணங்கள் ஒழுக உயிரோட்டமான ஓவியங்களைக் கொண்டு சிஸ்ரைன் தேவாலயத்தின் மேற் கூரையை அலங்கரித்தார். சமகாலத்தில் கலைஞனாக விரும்பும் ஒவ்வொரு வரும் நமக்கு முன்னர் உள்ள உள் நாட்டு, வெளிநாட்டுக் கலைஞர் களைப் பற்றி கற்றுக் கொள்வது இன்றிய மையாத ஒன்றாகும். ஏனெ னில், தான் வரையும் பாணிதான் சரி என்ற கோட் பாடுகளை வளர்த்துக்கொண்டு ஒரு கலைஞன் ஆக்கங்களை உருவாக்க முடியாது. பப்லோ பிகாசோ, லியானாடோ டாவின்ஸி, வின்சன்ட் வான்கோ, றபாயல் போன்ற பல பிரபல்யமான கலைஞர்கள் தனக்கே உரித்தான தனித்து வமான பாணிகளில் ஆக்கங்களை உருவாக்கினர். அத்துடன் ஏனைய கலைஞர்களின் கலையாக்கங்களை இரசித்தனர். மைக்கலாஞ்சலோவின் மனித உருவங்கள் உண் மையான மனிதனைப் பார்ப்பது போன்ற உணர்வை ஏற்படுத்துவதே அவரது படைப்புகளின் சிறப்பம்சங்களாகும். எனவே ஒவ்வொரு கலை ஞனும் தனக்கே உரித்தான பாணிகளில் பல்வேறு பட்ட மரபுகளில் வரைவர் என்பது உண்மை யாகும். மைக்கலாஞ்சலோ மனித உருவங்களை அமைப்பதிலும், நிறந் தீட்டுவதிலும் இயற்கையான உயிரோட்டமான பாணியையே மிகவும் பயன்படுத்தினார். மனித உருவங்களின் முக பாவனை, தசைகளின் அசைவுகள் நிறங்கள், ஒளி நிழல்கள், உணர்ச்சி போன்ற பல அம்சங்களையும் தனது ஓவியங்களில் வெளிப்படு த்தினார். இது இவரது கலைத் திறன் முதிர்ச்சி யையே காட்டுகின்றது. சில கலைஞர்கள் ஓவியர்களாக இருப்பார்கள் சிலர் சிற்பிகளாக திகழ்வார்கள். ஆனால், மைக்கலாஞ்சலோ ஒரு தலை சிறந்த ஓவியர் மட்டுமல்லாது ஒப்பற்ற சிற்பக் கலைஞருமாகும். அவருடைய ஆற்றல்களும், கலைத்திறன் முதிர்ச்சியும் அவருடைய கலையாக்கங்களின் மூலம் வெளிப்படுத்துகின்றது. குறிப்பாக இவரால் செதுக்கப்பட்ட டேவிட் சிற்பம் மிகப் பிரபல்யம் வாய்ந்ததும் கலையம்சம் பொருந்தியதுமாகும். இதனைப் படைப்பதற்கு கிட்டத்தட்ட 1 1/2 வருடங்கள் எடுத்ததாக கருதப்படுகின்றது. மனித உடலில் புற அமைப்பை அழகுற, கலை நேர்த்தியுடன், உள்ளதை உள்ளபடியே செதுக்கி மகா சிற்பி எனும் புகழையும் பெற்றுக் கொண்டார். டேவிற் சிற்பமானது, ஒரு வீரனின் ஆரோக்கியமான உடற் கூறுகளைக் கொண்ட வெற்றுடம்புடன் நிற்கின்ற மனித உருவமாகும். வீதியில் கிடந்த சலவைக் கல்லொன்றை சிற்பமாக்கி கலா ரசிகர்களின் உள்ளங்களில் நிலையாக நடமாடச் செய்த சிற்பி என்றால் அப்புகழ் மைக்கலாஞ்சலோவையே சாரும். இச்சிற்பம் கையை மடித்து இடது தோளில் ஒட்டியும், வலது கை நீண்டு வலது காலில் உடைந்து விடாமல் இருக்க, சிற்பியின் திறமையில் உருவான சிற்பமாகும். ஒரு மனிதனின் உடலில் ஒளி நிழல் விழுவதுபோன்று அளவில் குறையாமலும், அதிகரிக்காமலும் ஒளி நிழல் விழுவது இதன் சிறப்பம்சங்களில் ஒன்றாகும். கி. பி. 1497 ல் உரோமில் இருந்தபோது பியேற்றா எனும் சிற்பத்தினை உருவாக்கினார். மரித்த ஏசு கிறிஸ்துவை மடியில் வைத்திருக்கும் கன்னி மேரியின் காட்சியை மிகத் தத்துரூபமாக செதுக்கியுள்ளார். இது மிக உணர்வுபூர்வமாக செதுக்கப்பட்டுள்ளது. மரித்துக் கிடக்கும் ஏசு கிறிஸ்துவின் தொங்கிக் கிடக்கும் தலை, சோர்ந்து கிடக்கும் கைகள், நீண்ட -ஸிlழிu கால்கள் ஆகியன நிஜத்தில் இறந்த ஒரு மனிதரைப் பார்க்கும் உணர்வைத் தருகின்றது. கன்னி மேரியின் முகத்தில் சாந்தம், கருணை, சோகம் என்பன வெளிப்படும் வண்ணம் செதுக்கப்பட்டுள்ளது. ஆடைகளின் மடிப்புகளை மிக நேர்த்தியாகவும் உயிரோட்டமாகவும் செதுக்கியுள்ளார். மைக்கலாஞ்சலோவின் ஆக்கங்கள் ஒவ்வொன்றும் வளரும் கலைஞர்களுக்கு முன்மாதிரியாகவே அமைகின்றன.

நன்றி தினகரன் வாரமஞ்சரி (29/05/2011) பதிவேற்றம்:"கலைஞர்.ஏ.ஓ.அனல்".

களனி அரச குமாரியை கடலினுள் விடுதல்

இவ்வோவியமானது களனி அரச குமாரியை கடலினுள் விடுதல், காவன்தீஸன் காப்பாற்றுதல் என்ற தலைப்பிற்கமைவானது.

 அதனை சோளியஸ் மெண்டிஸ் கீழைத்தேய அல்லது இலங்கைக்கே உரித்தான தேசிய மரபுக்கமைவாக இயற்கை வர்ணங்களின் கலவையைக் கொண்டு வர்ணம் தீட்டப்பட்டு பூரணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. குறிப்பாக சோளியஸ் மெண்டிஸ் அவர்கள் களனி விகாரை, உடுப்பத்தாவ தவபிடவிகாரை போன்றவற்றில் அதிகமான ஓவியங்களை வரைந்துள்ளார். இருப்பினும் இவ்வோவியமானது களனி விகாரையில் வரையப்பட்டுள்ளதாகக் கூறப்படுகின்றது. 

இவர் முப்பரிமாணத் தன்மையினை இவ்வோவியத்தில் காட்டுவதற்காக மிக மென்மையான தூரிகைத் தடங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளதை அவதானிக்க முடிகின்றது. இலங்கையின் புராதன சரித்திர வரலாற்றுக் கதைகளை அதிகம் வரைந்த இவர் இதிலும் அதனை அடியொற்றியே வரைந்துள்ளார் என்பது வெளிப்படையாகும். 

உடலழகு, ஆடையழகு, லயத்துடன் கூடிய ஆடைச்சுருக்கம் என்பன இவருக்கே உரித்தான சில சித்திர தூரித்தட நுட்பங்களாகும். அவை இதிலும் காட்டப்பட்டுள்ளது. மஞ்சள் கலந்த வர்ணச்சேர்கை இவ்வோவியத்தில் பரவிக் காணப்படுவதை அவதானிக்க முடிகின்றது.

பதிவேற்றம்:"கலைஞர்.ஏ.ஓ.அனல்".